Runner’s World’den Heather Mayer Irvine, kırdığı 5K rekorunu anlatıyor.
Kolejde biraz aradan sonra yeniden koşmaya başladığımda, yarı maratonlara ve sonra maratonlara katıldım. 2014 Chicago Maratonu’nda 3:31’lik bir kişisel rekor kırdım. North Brooklyn Runners ile egzersiz yaptım ve takım arkadaşlarımın çoğunu maratonculardı. Ancak 800’ü kolejde koşan bir antrenör, hızlı bir 5K’nın maraton bitirmekten daha etkileyici olduğunu söyledi. Bu söz kafamda kaldı ve 2016 Boston Maratonu’nu tamamladıktan iki hafta sonra, 5K hızımı test ettim ve 20:40 olarak tamamladım- ki bu iki saniyeyle bir kişisel rekor. Doğru hazırlık ile kendimi düşündüm, muhtemelen 20 dakika rekoru kırabilirdim!
Runner’s World’de yeni bir çalışan olarak, Ekim ayında Half & Festival’de 5K hedefledim. RW’ın “Break 20” planını bir şablon olarak kullanarak, maraton eğitimi sırasında yaptığımız gibi, kilometre de aynı mili (haftada 35-40 arası) tekrar ederek 10 hafta boyunca egzersiz yaptım; ancak dört yerine beş güne yaydım. İki haftada bir hız çalışması yaptım (19: 50’de 5K hızında veya daha hızlı), 12 mile kadar uzun koşu, üç kolay toparlanma antrenmanı ve bir cross training (çapraz egzersiz) günü yaptım. Kısa ve sert egzersizlere aşık oldum ve monoton maraton egzersiz millerini kaçırmadım.
Yarış günü yaklaşırken, arkadaşlarım ve ailem neden gergin olduğumu sordu: “Sadece üç mil!” Ama bu kısa yarışta ne kadar acı çekileceğini biliyordum. Kendimi sakinleştirmek için, takımımdaki daha hızlı olan kişilerden 5K yarış ipuçları istedim. Biri, ilk etapta hedef hızı yakalamak ve bunu son ikisi için bir güven artırıcı olarak kullanmamı söyledi. Canla başla koşun ve böyle de devam edin. Özensiz bir kilometre için telafi yapmaya zamanı yok.
Yarış gününde, bir mil jogging, dinamik leg swing’ler (bacak savuruşu) ve kısa adımlarla ısındım. Ve hazırdım! Mil başı 6: 26 olan hedefimden, daha hızlı hareket edeceğimi biliyordum; ancak tepedeki ikinci ve üçüncü milin beni yavaşlatacağını düşündüm. İlk mili 6:17, ikinci mili ise 6:18 ile koştum. Son mil, şimdiye kadar yaşadıklarımdan en acı verici olanlardan biriydi. Bacaklarım ve akciğerlerim yanarken uzun ve yavaş tırmanışımı yaptım. 800 metre gittikten sonra, son hamlemde çizgiyi 19:46’da geçtim.
En çok gurur duyduğum kişisel rekorum bu: Azalmayan acıyla savaşmak, yedi maratondan herhangi birine katılmaktan daha fazla güç ve cesaret ister. İçimde hala başka bir 26.2 olabilir, ancak 5K da kalbimde- ve daha güçlü bacaklarım ve akciğerlerim var.
