Peki, neler dönüyor? Çalışma sadece istatistiksel bir analiz olduğundan, Andersen’in kesin olarak bir şey söylemeyese de, ABD’deki artan obezite oranları ile yavaşlama zamanları arasında bir korelasyon olduğunu belirtiyor. Ekibinin, tüm yarış katılımcılarının sağlığı hakkında ayrıntılı bilgisi yok; ancak Andersen, genel olarak “ağır olanı, yavaş olanı” diyor.
Bu, ortalama tempoda geri kalmayı açıklayabilir, ancak Speedy Gonzales’in yavaşlamasını hesaba katmaz.
Olası bir teori: Belki insanlar, bugünlerde kişisel rekorlarını kırmaya daha az, bizzat koşma deneyimine daha çok odaklanırlar . Genel yarış katılımının yükselmesi ile, eğlenceli koşuların ortaya çıkması, farkındalık ve “koşu terapimdir” yönündeki kültürel eğilim ile, tamamen sokakları arşınlamanın keyfini çıkarmak için spora başlayan insanların sayısı daha fazla- üstelik her tempoda.
“Zaman içinde ‘neden koşulur’ ile ilgili verileri görmek ve onu bitiş süreleri ile ilişkilendirmek ilginç olacaktır. 100 yıl önce birçok insanın eğlenmek için koştuğundan şüpheliyim, oysa günümüzde durum daha da arttı “diyor Andersen. “Öte yandan tüm araçlarla, kendimizi diğerleriyle daha fazla kıyaslıyoruz.”
Eğer yavaş ve istikrarlı olmak, sizin için kolay bir şey ise, mutlu olduğunuz tempo neyse onda koşun. Ama podyuma çıkmaya kararlıysanız, şimdi öncekinden daha kolay olabilir.
Kaynak: https://runrepeat.com/american-runners-have-never-been-slower-mega-study
