ACISI VE TATLISIYLA
Mitchell, antidepresanların ilişkilerini kurtarabildiğini, hatta güçlendirebildiğini söylüyor: “İnsanlar aşırı endişeli olduklarında ilişkileri için sarf edecek enerjileri olmaz. Çiftlerden birinin bitkin düşmesi sebebiyle birçok ayrılığa tanık olduk. SSRI, bundan bir kurtuluş olabilir.”
Kendimi garip bir halde buldum. Tabii ki, bir yanım o yoğun duyguların kaybıyla kahrolmuştu; fakat büyük bir kısmım da rahatlamıştı. Duygusuz bir robot da sayılmazdım; pek üzücü sayılmayacak filmlerde ağlama ve erkek arkadaşımı gördüğümde aptalca sırıtma yeteneğimi kaybetmemiştim. Erkek arkadaşım içimdekileri okur gibi şöyle dedi: “Aklının başında olmadığını hiç düşünmedim. Sen hala sensin ve tanıdığım çoğu insan kadar güçlü duyguların var.” (Alt metni: “Hala dengesiz bir şirret olabiliyorsun.”)
İlişkimde büyük ölçüde pozitif değişimler görmeme karşın, cinsel dürtümdeki düşüşle durum içinden çıkılmaz bir hal almıştı. Zaten Mitchell de, “Eğer biri depresyondan çıkıp rahatlarsa ve ardından kendini libidosunu kaybetmiş bulursa, bu bir açmaza dönüşür” diyor.
