Finişe Varan 3’üncü Kadın Olduğumda Çıkardığım Ders: Son Km’lerde Kendimi Toparladığım İyi Olmuş!
93,90 km arkamda kaldı ve son kontrol noktasına ulaştım. Her yer çok kalabalıktı, yeni gelenler o sonsuz çıkışa, benim gibi tepelerden yeni inenler ise son inişe giriyordu. Bol çamurlu inişte kayarak koşuyor, karanlıkta nereye bastığımı tam olarak göremiyordum. Birkaç kere batonlarım ağaçların köklerine takıldı ve düşmeme ramak kaldı. Ben de kullanmadan devam etmeye karar verdim ama çantaya takmak için durmadım; vakit kaybedip geçilmek istemiyordum. Finişe sayılı kilometreler kalmışken, arkamdaki kadın pek de uzakta olamazdı. Dördüncü gittiğimi düşünürken, bir yanım “Geçilirsem de pek sorun olmaz, nasıl olsa
ilk 10’a gireceğim” diyordu. Diğer yanımsa “Gücünü topla ve bas!” diye haykırıyordu. Karanlıkta hızla ilerleyerek Grainau’ya doğru uçuyordum. Nihayet ışıklar göründü, ben de asfalt yola kavuştum.
Sokaklarda bir sürü insan vardı, onların desteğiyle hızlandım ve finişin ışıklarını gördüm. Sunucunun sesi kulağıma geliyordu, kendi ismimi duydum ama dediklerini artık algılamıyordum. Mutlulukla kanatlanmış olarak finişten uçarak geçtim. 100 km, 15 saat 51 dk. Madalyamı alıp finişten uzaklaşmaya başlamıştım ki, birden bir kadın yanıma gelip 3’üncü olduğumu söyledi. Kulağıma inanamayıp, herhalde yanıldığını düşündüm. Bizim konuşmamızı duyan sunucu, benim gerçekten de kadınlarda 3’üncü olduğumu ve bir sonraki gün ödül törenine beklendiğimi söyledi.
O an hissettiklerimi anlatmaya sözlerim yetmez. Benim için inanılmaz güzel bir sürpriz oldu. Herkes kendine has, apayrı bir macera yaşıyor ve benzersiz bir hikâye yazıyor. Sonuç ne olursa olsun, her başlayan ve start çizgisini geçen kocaman bir “Bravo!” denecek kadar cesurdur. Arkamdan gelen, saatlerce kendisinden kaçtığım kadın benden birkaç dakika sonra finişe ulaştı. Eğer son kilometrelerde kendimi toparlamasaydım 3’üncülüğü kaçırabilirdim. Buradan da çok önemli bir ders çıkardım: Ne zaman ne olacağı belli değil, durum her an değişebilir. Ne olursa olsun sonuna kadar gidip, elinden geleni yapmalı!
Dördüncü olan kadınla sarıldık ve birbirimizi tebrik ettik. Bu yarışların en güzel yanlarından biri de bu; yarışırken birbirimizi yoldaş olarak görüyoruz, ne de olsa
aynı parkurda mücadele ediyoruz ve birbirimizin yaşadıklarını çok iyi anlıyoruz. Hayatta ilk kez gördüğün insanı içtenlikle tebrik ederek mutluluğunu paylaşıyorsun.
