Sekiz hafta kısa bir zaman dilimi olduğu için, White bu üç adama nefes bile aldırmamış. Bu sayede daha ilk saatin sonunda, zihinsel olarak nasıl uyum sağlayacaklarını öğrendiğini belirtiyor: “Başlangıç olarak kısa interval çalışmalar yaptırdım. Nabızlarını yüksek tuttum ve nasıl tepki vereceklerini görebilmeleri için, onları daha önce hiç bulunmadıkları bir panik durumuna soktum.” Elde ettiği sonuçlara dayanarak, nasıl devam edeceğini tayin etmiş: “Yeterince zorlarsan herkes paniğe kapılır ama asıl istediğimiz, tepki ne kadar sürerse sürsün, kişinin metanetini koruyup işi bitirmesidir. Böylece onunla çalışabileceğinizi anlarsınız. Ama adam bırakır ve benden bu kadar derse, işte o zaman sorun var demektir.”
Ardından White karşılarına bir dizi mücadele çıkardı. Başlarda beceremeseler de, artık önlerinde ulaşmak için çalışacakları hedefleri vardı. White koca koca adamların böyle bir durumla karşılaştıkları zaman nasıl gerildiklerini, yüzlerinin nasıl sarardığını ve soyunma odasına gidip kendilerini zihinsel olarak nasıl hazırlamaya çalıştıklarını görmenin eğlenceli olduğunu söylüyor: “Başta Luke’la Toby beceremese de, Tom başardı. Toby ve Luke üç ya da dördüncü seferde becerebildi. Şimdi sürekli daha zor hedefler istiyorlar. Ama onlara ancak zamanı geldiğinde ve hazır olduklarında bunun olacağını söyledim.” White spor salonunda saygı kültürünü işte böyle oluşturuyor: “Buna arkanda her şeyi temiz bırakıp ağırlıkları yerine koymak da dahil. Çünkü onlar kimseden farklı değil. Aslında bu, yaptığın işin hakkını verecek kadar kendine saygı duymakla ilgili bir durum ve yapılan her bir tekrar için geçerli olmalı. Eğer bir şeyi doğru yapmadıklarını hissederlerse tekrar yaparlar ki, bir antrenörün istediği de tam olarak budur. Antrenmanda bu hassasiyeti gösteren pek fazla adam bulamazsınız.”
