Bazen görerek değil, hissederek koşarsınız.
Koşarken yanınızdan akıp giden hayatın ne kadar farkında oluyorsunuz? Yarıştan sonra fotoğraflara bakarken, geçtiğiniz yerlerin çoğunu hatırlamadığınız oluyor mu? Belki de koşarken gözleriniz ileriye baksa da, hissettiğiniz tek duyu teninizi yalayıp geçen rüzgar ve nefes alış verişlerinizin ritmi oluyor. “Koşarken körleşmek” diye tanımlayabileceğimiz bu deneyimi yaşayan birileri daha var. Tek fark, onların gerçek anlamda görme yetisine sahip olmamaları. Koşarken hissettikleri özgürlük duygusu, heyecan ve hayalleri ise tüm koşu tutkunlarıyla aynı. Çoğunlukla ilköğretim ve lise öğrencilerinden oluşan Ankaralı görme engelli çocuklar, Beysun İlalan’ın kurduğu Şampiyonlar Kulübü isimli koşu grubuyla antrenman yapıp, yarışlara hazırlanıyorlar. Görme engelliler için düzenlenen pist yarışlarına katılıyorlar, hedefleri ise Türkiye’de uzun mesafe koşan ilk görme engelli çocuklar olmak.
Hayatlarına sporu dahil ederek onları yaşama kazandırmak için yola çıka Beysun İlalan, 27 yıl önce yaşamında bazı şeyler ters gitmeye başlayınca kendini sokaklara atıp yürümeye başlamış, daha sonra adımlarını hızlandırarak koştuğunu fark etmiş bir yazar. Kendi deyimiyle meditasyonun da ötesinde bir etkinlik olarak o gün bugündür hayatında: “Koşarken, baş edemediğim sıkıntılarımın benden uzaklaştığını görüyordum. Yıllardır kimselere aldırmadan şortumu giyer, ayakkabılarımı ayağıma geçirir, koşar dururum.”
