Görme engelli olduktan sonra yaşanan rehabilitasyon sürecinin ardından, lisenin son sınıfını dışarıdan bitirir ve üniversite
sınavında ilk tercihi olan ODTÜ’yü kazanır. ODTÜ’ye girmesi, hayatında yepyeni bir dönemin başlangıcını temsil eder. Başvurduğu Dağcılık ve Kış Sporları Kolu’nda önce garipsense ve etkinliklere alınmak istenmese de, inat eder ve kendisine ilk yıl gösterilen bu yaklaşıma küsmez. Dağlara özlem duymaktadır çünkü. Özleminin kaynağında ise anıları vardır. Çocukluğunda Uludağ’ın derelerinde alabalık tuttuğu dönemlerin, dağ havasının hasretini çekmektedir. Dağlar onu çağırıyordur ve bu tutkusuna hiçbir şeyin engel olmasına izin vermeye niyeti yoktur. ODTÜ Dağcılık Kolu’nun antrenmanlarını ihmal etmez ilk yıl, dağlara götürülmese de. Böylece atletizmle de tanışmış olur ve bir daha bırakmaz koşmayı.
Görme engelliyken üniversiteye girip dağcılık yapmaya karar vermek, çok insanın cesaret edebileceği bir şey değil. Turhan bu fikrin yıllardır süregelen bir duygusal hazırlığın sonucu olduğunu anlatıyor: “Görme engelli olmadan önceki yıllarımda dağları, doğayı biliyordum. Sonrasında da oralara çok büyük bir özlem duydum ve bu motivasyonla ODTÜ Dağcılık ve Kış Sporları Kolu’na katılıp, aşama aşama karşıma çıkan sorunları çözerek dağlara geri döndüm. Ve sonunda kendi çapımda bir dağcı oldum.”
