Kanser, acı bir piyango gibi vursa da, hayata gülümseyebilmek için hâlâ geçerli sebepler var.
Matt Dexter, 2007’de ortaokulda ilk yılını geçtiğinde neredeyse her yarışta sonuna yaklaştı. Ama annesi Christine onu devam etmesi için teşvik etti. Onu alkışladı ve kendisini bitiş çizgisinde bekledi.
O zamanlar Dexter’ın fark etmediği şey, baştan başa katettiği tüm millerin kendisini daha yoğun bir yarışa hazırlanıyor olmasıydı. Ardından annesine mide kanseri teşhisi kondu. Christine, sekiz aydan daha kısa süre sonra 47 yaşındayken Nisan 2008’de vefat etti.
Dexter annesinin ölümünden sonra acısını biraz da olsun azaltmak için koşuyu kullandı. Altı yıl sonra, annesini onurlandırmak için koşuyu bir yol olarak gördü.
2014 yılında Dexter, annesinin anısına kurulan Christine B. Vakfı için para toplamak adına 2014 yılında Kanser İçin Doğu Trek’i ( Eastern Trek for Cancer-ETC), yani yedi günlük, Portland’dan Maine’e 300 mil’lik röleyi, başlattı. 24 Haziran’da, 23 yaşındaki Dexter ve 12 koşucudan oluşan bir ekip, Manhattan’daki bitiş çizgisini geçti.
ETC ekibi, Amerika’nın doğu yakasından Pensilvanya’dan Maine’e 18-26 yaş arası koşuculardan oluşuyordu. Çiftler halinde koşuyor, bir seferde bir tutam kilometre katediyorlardı.
Bir koşucu Nicole Colonna için röle özel önem taşıyordu. Kendisine Ağustos 2016’da tiroid kanseri teşhisi kondu ve geçtiğimiz Kasım ayında ameliyat oldu.
Central New Jersey’de yaşayan Colonna, “Kanser olduğunu öğrendiğimde şok oldum” dedi. “Bu benim masalımın ve 22 yıllık planımın bir parçası değildi.”
Koşunun fiziksel meydan okumasıyla ilgili kaygısı vardı, kaslarının kilometre katetmeye devam edeceğine veya cerrahiden sonra yeterince iyi hissedeceğine inanmıyordu. Ancak, süreklilik gösteren üç kanser merkezindeki vakfın çalışmalarını görmek için ekip durduğu sırada devam etme konusundaki ısrarıyla kendisini şaşırttı ve ruhunu canlı tuttu.
