Kütle kazanmanın ve onunla birlikte gelen tanınırlığın gereksinimi, Instagram’daki vücutçularla yaptığım röportajlarda sürekli karşıma çıktı. Afrikalı, cılız bir çocuk olduğunu söyleyen Ulisses, “Kütle kazanmak istiyordum” diyor. Karadağ’da doğan Hadzovic’in de buna benzer bir hikâyesi var. “Çocukken çok zayıftım. Aynada gördüğüm kişiden nefret ediyordum. Havuza girmek için üzerimdekileri çıkarmam gerektiğinde bunu yapamazdım” diyor. Özgüvensiz oluşunu erkek bir rol modelinin olmayışına bağlıyor. Babası henüz 8 yaşındayken onu terk etmişti. Bu durum Hadzovic’in rol modelini televizyonlarda aramasına yol açtı. “Profesyonel dövüşçülere baktığımda onların çok iyi bir formda olduğunu görüyordum. Stallone çok iyi formdaydı, Arnold çok iyi formdaydı. Erkek olmanın böyle bir şey olduğunu düşünmüştüm” diyor. Gerçekten de hem Schwarzenegger hem de Stallone, 80’li yıllarda çizgi roman kahramanlarına taş çıkarıyordu. Şimdilerde ise Chris Hemsworth, Hugh Jackman, Jason Momoa ve hatta komedyen Kevin Hart gibi isimleri düşündüğümüzde Hollywood’daki kaslı insan sayısı o kadar fazla ki, birçok isim fark edilmiyor. Tabii “The Rock” lakabına layık görülecek büyüklüğe ulaşamadıkları sürece.
Harvard Üniversitesi psikiyatristi Harrison Pope’a göre, popüler kültürdeki kaslı insanlara sürekli olarak maruz kalmak, insanların kasları algılama yeteneğini altüst ediyor. Pope, JAMA’da yayımlanan bir makalede bu rahatsızlığı şu şekilde tanımlıyor: “Kas görünümüne dair takıntı derecesinde endişeyle ortaya çıkan vücut algısı yanılsamaları.” Erkeklerin bu konudaki en büyük rahatsızlığının ise kuvvet antrenmanları konusunda olduğunu söyleyen Pope, şöyle devam ediyor: “Bu kişiler bu durumu vücutlarının boyutundan ve ölçülerinin boyutundan tatmin olmama şeklinde tanımlar ve sürekli olarak yeteri kadar kaslı olmadıklarını düşünürler”. Bu alıntı aklıma, Hadzovic bana Men’s Physique kategorisinden Classic Bodybuilding kategorisine geçmek için 12 kilo kas kütlesi kazandığını söylediğinde geldi. Amacının 180 cm boyunda ve 81 kilogram ağırlığında olmak olduğunu söyleyen Hadzovic, “Aynada gördüğümden memnun değilim. Bizler daha büyük bir kütleye sahip olmak için antrenman yaparız. Ben ise daha büyüğünü istiyorum” diyor.
Ancak bunlara rağmen Hadzovic, Pope’un yazdığı “yüksek anksiyete bozuklukları, takıntılı ve zorlayıcı davranışlar, madde bağımlığı ya da sosyal ve mesleki işlev bozukluğu” gibi kas algısı sorunu belirtileri göstermiyordu. Hadzovic aksine arkadaş canlısıydı, hareketli olmasına rağmen rahattı ve herkesle iyi ilişkileri vardı.
Yine de Hadzovic gibi erkeklerin fotoğraflarına bakmanın nasıl algı problemleri yarattığını tahmin edebiliyordum. Pope da bu soruna sahip olan kişilerin sağlık açısından önemli riskler oluşturan steroid kullanımına olan eğiliminden bahsetmişti. Mr. Olympia yarışmacısı olan Hadzovic, düzenli olarak performans artırıcı ilaç testlerine girmiyor. Zaten profesyonel ve üst seviyede bodybuilding yarışmalarında mücadele edebilmek için ilaç kullanmanızın şart olduğuna dair yaygın bir görüş var. Steroidlerin konusunu açtığım zaman Hadzovic bana sadece reklamını yaptığı ilaçları aldığını söyledi.
Sosyal medyadaki vücutçuların fotoğraf bombardımanı algılarınızda yanılsamaya neden olabilir fakat fitness bilincine sahipseniz sizin için eşsiz birer kaynaktır. En son bir yarışma için kilo vermeye ihtiyacım vardı ve daha yağsız kaslı bir görünüme kavuşmanın imkânsız olduğunu düşünüyordum. Daha sonra Instagram’da Cook’un aşçısı tarafından paylaşılan bir diyet programı gördüm. Kalorileri ve makroları saymak, yediklerimi tartmak ve neredeyse tüm yağları diyetimden çıkarmak oldukça korkunçtu ancak bahsedilen etkileri aynen yarattı.
İnsanlar dönüşüm hikâyelerine ister meraktan, ister kendi vücutlarında dönüşüm yaratmak için baksın, fitness’ı yeniden şekillendiren dijital bir dünyaya adım atıyorlar. Daha önce hiçbir bilgi akışı bu kadar canlı yaşanmamıştı.
