Interval ve uzun koşu antrenmanları tamam. Şimdi sıra, zihinsel olarak yarışma günü karşılaşacağınız zorlukları yenmeye geldi.
Biz koşucular genel olarak kaya gibi sağlamızdır. Bazılarımız kararmış tırnakları, sızlayan kasları, her türden acı ve yarayı şeref madalyası olarak görürüz. Yine de tanıdığım her koşucunun bir kriptoniti olduğunu gördüm. Ne kadar uzun ve hızlı koşmaya alışık olursanız olun, yarış günü geldiğinde beyniniz paniğe kapılarak tüm emeğinizi sabote edebiliyor.
Bir koşucu olarak en güçlü yanınız (ve kimi zaman da en büyük düşmanınız) beyninizdir. Hedefiniz en ufak mesafeye en kısa sürede gitmek olabilir ama bunu sadece fiziksel güçle başarabileceğinizden pek emin değilim. Yarış gününde aklınızdan geçenlerin ve hissettiklerinizin, performansınız üzerinde belirleyici bir etkisi vardır.
14 yıldır Boston Maratonu’nda baş psikolog olduğum ve binlerce koşucuyla çalıştığım için, en iyi şekilde koşabilmeniz ve yarışabilmeniz adına ihtiyaç duyduğunuz düşünce ve duyguların arkasında yatan mekaniği anladığımı söyleyebilirim. Tıpkı gergin bir IT bandı ya da sızlayan bir diz gibi, muhtemelen üstesinden gelmeniz gereken bir de koşu psikolojiniz var.
Yazı: Dr. Jeff Brown
