ÖNCESİ 115
SONRASI 70
Oluşumu:
Her zaman topluydum fakat 2004 yılında hamile kalınca 102 kiloyu buldum ve şeker hastası oldum. Oğlum Aiden doğduktan sonra eşimden ayrılmak bana ağır bir darbe vurdu. Yalnız kaldığım için antidepresanlar kullanmaya ve kendimi iyi hissetmek için yemek yemeye başladım. Ne zaman kötü olsam daha fazla yedim. Sonunda 115 kiloya ulaştım.
Değişim:
Aiden yürümeye başladıktan sonra böyle devam edemezdim. İkimiz için de sağlıklı olmalıydım. 2006 yılının Şubat ayında bir iş arkadaşım bisikletin kilo vermede ne kadar yararlı olduğundan bahsetti. Hemen bir dağ bisikleti ve oğlumu taşımak için de bir treyler aldım.
Yaşam tarzı:
İlk gününde zar zor sekiz kilometreyi tamamlayabildim. Elbette her yerim acıdı. Ama kafama takmıştım ve her geçen gün mesafemi arttırmayı başardım. Ayrıca fast food, içki ve Starbucks olmak üzere üç büyük fedakârlıkta bulundum. Çok zor oldu fakat isteklerim artık bahane olamazdı.
2007 yılının Eylül ayında bisiklete bindiğim o yolu tamamladım ve saatlerce bisikletimden inmedim. Kısacası başardım. Kışın haftada iki-üç kere spor salonuna giderek makinelerde çalıştım ve kendimi iyice geliştirdim.
Ödül: O şişman kadın şimdi 40 beden giyen, 64 km bisiklete binebilen, başarılı bir bisiklet yarışçısı. Üstüne üstlük oğlumla ilgilenmem için enerjim bile kalıyor. Hepsinden iyisi artık antidepresan kullanmıyorum. Başta onlara ihtiyacımın kalmadığını düşünmüştüm. Sonradan mutlu hissetmenin yolu bu dedim.
Elizabeth’in ipuçları:
Ölçülü ol, abartma: Ben hâlâ çikolata yiyorum. Bütün olay porsiyonu ayarlamakta.
Günlük amaç edin: Bir gün mesafeyi hedef aldım, ertesi gün ise daha yüksek vitesi… Hedef belirlemek beni motive etti.
Hatalarını düzelt: Eğer bir yemeği abartırsam, diğer öğünde dengeliyorum.
