Mahkumlar en ufak bir hata yaptıklarında bedelini ölümüne dayak yiyerek ödüyorlardı. Zamperini de kazanırsa ödülünün ölüm olacağını biliyordu. Bitiş çizgisine yaklaştıkça esirlerin tezahürat yapmaya başladıklarını duydu. Kararını verdi. Tüm gücüyle temposunu yükseltti, rakibini geçti ve kazandı. Japon askeri kafasına beyzbol sopasını indirmeden önce duyduğu son şey, zaferle bağıran titrek sesler oldu.
O günü bilinci kapalı geçiren Zamperini, geçtiğimiz yılın temmuz ayında sonra eren 97 yıllık yaşamı boyunca bu kararından hiç pişman olmadı. Kampta aldığı yaralar yüzünden koşu kariyeri bitse de, hayatını koşuyu insanlara sevdirmeye ve öğretmeye adadı.
Güney Kaliforniya’da kurduğu spor kampına gelen binlerce sorunlu çocuk, bu adamın sayesinde hayatlarını değiştirdi. Son 60 yılını onu dinleyen herkese ilham kaynağı olarak, koşmanın gençliğini nasıl kurtardığını, esir kampında dayanacak gücü bulmasına nasıl yardımcı olduğunu ve onu tutan askerleri affetmeyi nasıl öğrendiğini anlatarak geçirdi.
