Herkes aynı şekilde mi duyuyor?
Kişiliklerine, tercihlerine ve kişisel müzik dinleme geçmişlerine göre insanların aynı müzik parçasından kaynaklı deneyimleri farklılıklar gösteriyor. İnsanların farklı detaylara olan ilgileri çeşitlilik gösteriyor ve aynı şey üzerinde farklı şeyleri sevmelerine yol açıyor.
Ancak, Levitin ve çalışma arkadaşları yaptıkları çalışmada, beynin perspektifinden bakıldığında müzik dinleyicileri arasındaki benzerliklerin sanıldığından çok daha fazla olduğunu öne sürüyorlar.
Müziğe dair kişisel özelliklerimizin aksine, denekler arasında beyindeki müziği deneyimleme oldukça istikrarlı olduğu görülmüş. Müzik eğitimi çok az olan ya da daha önce hiç müzik eğitimi almamış 17 katılımcıya, araştırmacılar tarafından batı müziğini yansıttığı ancak katılımcılara çok da tanıdık gelmeyeceği için seçilen geç barok dönem bestecilerinden William Boyce’a ait 4 senfoni dinletilmiş. Araştırmacılar, farklı insanlar aynı müziği dinlediklerinde, beynin kilit bölgelerinde ve ortak beyin aktivitelerinde senkronizasyon olduğunu gözlemlemişler. Bu da katılımcıların müziği aynı şekilde algılamakla kalmadıklarını, aynı zamanda kişisel farklılıklardan bağımsız olarak aynı deneyimi tecrübe edebildiklerini gösteriyor.
Harekette, dikkatte, planlamada ve bellekte görev alan beyin bölgeleri, müziğin dinlendiği sırada istikrarlı bir şekilde aktivasyon sergilemiş. Aynı zamanda bu yapıların kendi başlarına işitsel işlem ile bir ilgisi de bulunmuyor. Yani, müzik dinleme eylemi sırasında, duyduğumuz seslerden çok daha fazlası devreye giriyor da denilebilir.
Sonuç veren teorilerden birisi ise beynin bazı bölgelerinin şarkıların bazı kısımlarını muhafaza etmekte görev alıyor olduğu. Teorinin açıklanması, örneğin melodi zihinde tutulurken, müziğin diğer yapılarının çalmaya devam etmesi olarak da yapılabilir.
Ayrıca sonuçlar müziğin insanları birleştirici gücünü de yansıtıyor.
Doğamız gereği kendimizi 20.000 kişilik bir kalabalığın içerisine atmayız; ama söz konusu büyük bir konser olduğunda, 20.000 kişi arasına dalıveriyoruz. Levitin’e göre bu davranış, müziğin gücünden kaynaklanıyor.
