Son yapılan testler yalnızlığın genler üzerindeki etkisini ortaya çıkarıyor.
Yalnızlığın ortaya çıkışında genetik yatkınlık, çevresel etkenler ve kişinin psikolojik durumu önemlidir. Taşınmak, iş değiştirmek, cinsiyet, ırk veya dini inanç nedeniyle ayrımcılığa uğramak, dil bilmemek, hastalık nedeniyle izole olmak, yalnızlık duygusunu besler ve büyütür. Bazen sorunlu insanlarla bir arada yaşamak da diğer insanlardan uzaklaşmaya yol açar. Yalnızlık hissi süreğenlik kazandığında çeşitli bedensel ve ruhsal sorunlara neden olur. Testler yalnızlık ve sosyal izolasyonun en temel bazı içsel süreçlerimizi etkilediğini, bunlardan birinin de genlerin çalışması olduğunu gösteriyor. Örneğin bağışıklık sisteminin enfeksiyon hastalıklarındaki koruyucu etkisi azalır, enfeksiyonlara yatkınlık artar. Sosyal çevrenin de sağlığı etkilediği, yalnız ve izole olan insanların daha erken öldüğü ortaya çıkmıştır. Yalnızlık hissini yoğun olarak yaşayan kişiler incelendiğinde, bazı genlerinin aşırı çalıştığı, bazılarının ise normalden az çalıştığı tespit edilmiştir. Aşırı çalışan genler enflamasyondan sorumluyken, az çalışan genler viral mekanizmalar ve antikor üretimiyle ilgilidir. Stres durumunda kortizolün enflamasyon yapan genleri baskılaması ortadan kalkar, bunun sonucunda kalp hastalığı ve kanser gibi hastalıkların ortaya çıkma riski artar.
Doç. Dr. Sibel Mercan Amerikan Hastanesi Psikiyatri Bölümü
