Güçlü bir bitiş, bacak kaslarınızın mücadeleye nasıl dayandığına bakar.
2012 yılındaki Madrid Maratonu’nda, İspanyol araştırmacılar 40 koşucuyu yarış öncesi ve yarış bittikten sonraki üç dakika içerisinde yapılan bir yığın testten geçirdi. Araştırmanın amacı bazı koşucuların uzun mesafeli yarışların son kilometrelerinde neden bitkin düştüğünü anlamaktı. Sonuçlar geldiğinde ise bu yorgunluğun sebebinin sanılanın aksine dehidrasyon, yüksek vücut ısısı veya düşük kan şekeri gibi nedenler olmadığı ortaya çıktı. Buradaki esas sorun koşucuların yaşadığı kas hasarıydı.
Attığınız her adımda quadriceps ve kalf kaslarınız eksantrik kasılmaya maruz kalır. Siz onları kısaltmak için çabalasanız dahi koşunun ivmesi kaslarınızı uzamaya zorlar. Bu durum kas liflerinizde mikroskobik yırtık birikimleri oluşturur. Daha çok maraton sonrası ağrısı olarak bilinen bu sıkıntı, İspanyol araştırmacılara göre sizi yarış anında da aksatabiliyor. Araştırmaya göre, koşu temposunu yarışın başından sonuna dek yüzde 15 oranında düşüren koşucuların kanlarındaki kreatin kinaz ve miyoglobin oranları (kan testinde ölçülebilen ikincil kas hasarı belirtileri), yarış boyunca sabit bir tempoyla koşan sporculara kıyasla yüzde 53 ila 112 oranında yüksek çıktı.
Bunun sebebi performansı düşen sporcuların temposunu koruyanlara oranla daha fazla antrenman yapması gibi görülebilir. Fakat araştırma grubu sözcüsü Juan Del Coso, bu farkın yaş, deneyim ve antrenman ile açıklanamayabileceğini söylüyor. Del Coso ve ekibinin bu yılın başında yaptığı bir başka araştırma, kas hasarına olan eğiliminizin genlerinizle ilgili olduğunu söylese de, yine de uzun bir yarış öncesi bacak kaslarınızı kurşungeçirmez hale getirebileceğiniz önlemler var.
