Sevgiliyken ayrı yaşamayı seçen insanların hayatlarına bir göz atın.
Derleyen: Zeynep İlayda Zafer
Bu bir ayrılık konuşması gibiydi. Yaklaşık bir yıldır beraberlerken, bir gün Laurel yatakta Joey’e dönüp, “Bunun genelde insanların birlikte yaşamayı konuştukları aşama olduğunu biliyorum ama ben bunu yapmak istemiyorum,” dedi.
45 yaşındaki Joey içinde bir rahatlama hissetti. 35 yaşındaki Laurel ise Joey rahatladığı için rahatlamış hissetti.
Austin’li çift şimdi sekiz yıldır beraber ve bu süre boyunca hep ayrı yaşadılar. Aynı sitede farklı bloklarda yaşamalarından bahsetmiyoruz. Farklı posta kodları olan mesafelerden bahsediyoruz. Birinin evinden diğerine giderken 45 dakikalık bir dizi bile izleyebilirsiniz. İkisi de birbirlerine oldukça bağlı olduklarını söylüyor. Sadece beraber yaşamak istemiyorlar. Asla.
Bu, evliliğin söz konusu olmadığı anlamına gelmiyor. Fakat evlenseler bile birlikte yaşamayacaklar. Yaşamak zorunda kalsalardı, ikisi de ayrı yatak ve çalışma odalarına ihtiyaç duyardı.
Laurel, “Aslında birbirine bitişik müstakil evlerde yaşasak çok güzel olurdu,” diyor.
Öncelikle, ikisinin de belli bir yaşam tarzı var. Joey’nin evi karanlık ve oturma odasında projeleri üzerinde çalışabilmesi için büyük bir masa var. Laurel’in eviyse aydınlık, ferah bir şekilde dekore edilmiş ve evcil kuşları için bol bol alana sahip. Evet, kuşlarıyla yaşıyor ancak Joey’le yaşamak istemiyor. Joey’nin ise buna bir itirazı yok.
Facebook’un onların ilişki tarzı için özel bir ilişki durumu önerisi yok fakat sosyologlar buna Living Apart Together (Birlikte Ayrı Yaşama) diyor. Bu isim kulağa distopik bir destekli yaşam tesisi gibi gelse de, sayıları giderek artan birçok çiftin anlaşmalı uzak yaşama isteklerini özetliyor.
Montreal’den bir yapımcı olan ve bu trendle ilgili bir belgesel hazırlayan Sharon Hyman, LAT çiftlerini “ayrı çiftler” olarak adlandırıyor. “Bu yaşam tarzını giderek daha fazla çift tercih ediyor,” diyor. Ohio’da bulunan Bowling Green State Üniversitesi’ndeki Center for Family and Demographic Research’te yakın zamanda yapılan araştırmalara göre, bu oran Amerika’da yüzde altı, yedi civarında. Partnerlerin yüzde 67’si de 34 yaşından büyük. “Filmim için röportaj yaptığım insanların çoğu daha önceden evli, birlikte yaşamış, çocukları olan insanlar,” diyor Hyman. “Daha önce bunu denemişler ve tekrar aynı şeyi yapmak istemiyorlar.” Belki de bir şey keşfetmek üzereler. Geri kalanımız gibi, ayrı çiftler de kendi ilişkilerinde alan ve yakınlık, bağımlılık ve bağımsızlık arasındaki dengeyi test ediyor. Sadece onlar bunu biraz daha ileriye götürüyor.
Bu dengeye olan ihtiyacımız son derece biyolojik: Dünyayı keşfetmek ve bir birey olarak gelişebilmek için bağımsızlığa ihtiyaç duyarız. Calabasas, Kaliforniya’dan psiko-biyoloji odaklı bir çift terapisti olan Psikolog Stan Tatkin’e göre, aynı zamanda sağladığı güven hissinden dolayı başka bir insana bağlanmaya da ihtiyacımız vardır. Alan ve yakınlığa gösterdiğimiz bireysel tolerans – ve boğuluyormuş ya da terk edilmiş gibi hissetmeye olan eğilimimiz – çocukken ebeveynlerimize ne kadar yakın olduğumuza ve geçmişte yaşadığımız ilişkilerden nasıl etkilendiğimize kadar gider. “Asıl soru, insanların birbirlerinin toleransına ne kadar toleranslı olduğudur,” diyor Tatkin. Güçlü çiftler daha esnektir, diyor. Partnerlerinin çok yakın ya da çok uzak olması onlar için bir tehdit oluşturmaz.
İlişkilerinde doğru aralığı bulmaya çalışan bizler, çözmek zorunda kalacağımız anlaşmazlıklarla karşı karşıya kalacağız. Tam da bu noktada ayrı çiftler gibi düşünmek yardımcı olabilir. Biriyle minicik, tek odalı bir ev paylaşıyor olsanız bile, bu tavsiyeler aklınızda bulunsun:
KENDİ “BEN” ALANINIZI BELİRLEYİN
This Is 40 filminde Paul Rudd’un canlandırdığı karakterin karısından ve çocuğundan kaçıp kendi kendine biraz zaman geçirmek için tabletiyle tuvalette saklandığı sahneyi hatırlıyor musunuz? Pek de ideal bir an sayılmaz. Ayrı çiftlerin kişisel alana ihtiyaç duyduklarında her zaman gidebilecekleri kendilerine ait evleri vardır. Birlikte yaşayan çiftler de tuvaleti işgal etmeden evin içinde kendi ilgi alanlarıyla baş başa kalabilecek yerler belirleyebilirler. “Müzik odası, dikiş odası, her ne olursa,” diyor Tatkin. “Bununla ilgili uzlaşabildiğiniz ve bunu karşılayabildiğiniz sürece…” How We Live Now’ın yazarı Bella DePaulo, metrekare bakımından sıkıntı yaşıyorsanız, köpeğinizi yürüyüşe çıkarmak gibi kendi kendinize kalabileceğiniz bir ritüel bulmanızı tavsiye ediyor.
DİJİTAL BİR ÇİZGİ ÇEKİN
Bazen hayatlarımız o kadar iç içe geçmiş bir hâle geliyor ki kendi alanımızın nerede bittiğini ve başkalarınınkinin nerede başladığını kestirmek zor oluyor. Bu, sizin “like”larınızın onun “like”larına dönüşmesi gibi, çevrimiçi alana da yayılabilir. Beraber geçireceğiniz zamanı planlamak için Google takvimi kullanmak ya da çocukların okul veya doktor zamanıyla ilgilenmek için ortak bir e-mail adresi kullanmak iyi bir fikir olabilir. (Tatkin, “Şeffaflık hayatı kolaylaştırır,” diyor. “Bir şeyleri saklamak efor ister.”) Ancak ortak Instagram hesabı sadece ikinizin değil arkadaşlarınızın da başına bela olacaktır. Kendinize ait e-mail, telefon ve bilgisayar şifrelerinizin olması, dijital bağımsızlığınızı sürdürmenize yardımcı olur.
BIRAKIN İLGİ ALANLARINIZ SADECE SİZİN OLSUN
“İkinizin de suçluluk duymadan tek başınıza ya da arkadaşlarınız veya ailenizle yapabileceğiniz belirli şeyler olduğu konusunda anlaşın,” diyor DePaulo. Laurel ise “Ben asla bir Marvel filmine gitmeyeceğim ve Joey de benimle beraber Belle and Sebastian konserine gelmek zorunda değil,” diye belirtiyor. Kendi başınıza bir şeyler yapmak birbirinize olan tutkunuzu canlı tutabilir. The New “I Do” kitabının ortak yazarı Vicki Larson, ünlü psikoterapist Esther Perel’in 7/24 yakın olduğunuzda erotizmin var olamayacağını savunan düşüncesini örnek gösteriyor – özellikle de işin içine eşofmanlar girdiğinde. “Bir kişiyle beraber olma arzunuzun devam edebilmesi için o kişiyi arada sırada özlemeniz gerekiyor,” diyor Larson. Joey ve Laurel bunun doğru olduğunu biliyorlar. Laurel, “Birinin yanında her gün vakit geçirmezseniz bu yapay bir açlık yaratır,” diyor. Cuma günleri Joey’e gidip geceyi onunla birlikte geçirmek için sabırsızlandığını söylüyor.
GERÇEKTEN BERABER OLUN
Ayrı çiftler sürekli birbirlerinin etrafında olmadıklarından, beraber geçirdikleri vakitlerde tamamen birbirlerine odaklanıyorlar. “Ne zaman Laurel’le bir araya gelsek bu bir randevu gibi geçiyor,” diyor Joey. Aynı evde yaşayan çiftler fiziksel olarak beraber olsalar da farklı cihazlara odaklanmış oldukları için aslında iki farklı gezegende yaşıyorlarmış gibi olabilir. Buna “paralel oynama” deniyor ve genellikle gelişme çağındaki çocuklarda gözlemleniyor. Gelişme çağındaki çocuklar da öfkeli olmaya eğilimli olabiliyorlar ve onlarla vakit geçirmek her zaman eğlenceli olmuyor. Fakat ikiniz de yetişkin olduğunuza göre, yan yana değil beraber bir şeyler izleyin. Succession serisine devam edebilen çift ilişkide de devam eder.
Bu süreçte zorluklar da olacaktır. “Çok sık ve sürekli devam eden uzaklık ilişkiyi bitirebilir,” diye uyarıyor Tatkin. Joey de Laurel de bu kadar uzak yaşıyor olmaktan hoşlanmıyorlar. Spontane gelişen seksi bırakın, bir sorun olduğunda birbirlerine ulaşmaları bile uzun sürüyor. (Yakınlığın bu ihtimali artırdığını söylemek mümkün.) “İki tarafın da yalnız ya da ihmal edilmiş hissetmemesi için iletişim çok önemli,” diyor Joey. Eğer iki taraftan birinin birlikte (ya da ayrı) zaman geçirmeye daha çok ihtiyacı oluyorsa, bunu diğerine mutlaka söylüyor. Böylece fiziksel olarak uzak olsalar da duygusal olarak o kadar da uzak olmadıklarından emin oluyorlar.
