Seza, daha ziyade, önceden bulunmuş olduğu yerlerin topolojilerini ve tanımlayıcı görsellerini, nesnelerden ve bitkilerden oluşan ölü-doğa görünümleriyle karıştırarak manzara fotoğrafçılığı kavramını sorguluyor. Sanatçının sıklıkla “kusurlu” ve “beklenmedik” şekillerde oluşturulmuş olan yeni çalışmaları, kendini-eleştiren ve aynı zamanda tekniğe-özgü bir jestin sonucu; Seza, çeşitli mekânlardan edindiği kişisel deneyimleri dahilinde bu manzara anlayışını ne kadar ileriye taşıyabileceğini sınıyor.
